".... گمنام اما پرنام"

بسم رب اهرا.                                        
خانوم جان دیگرحتی قلمم هم تاب نوشتن  ندارد.

              در ماه عطوفت و رحمت ومهربانی خدا در مناطق عملیاتی جنوب میهمان شهدا هستیم
                                       
                                                وبعد عازم سفر عشق انشالله.
               
                     باشد که با دعاهایمان شفاعتمان کنندوسبب توشه ای خیر باشند انشالله.

 

                   امروز برای شهدا وقت نداریم .ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم.

           با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است .ما بهر ملاقات خدا وقت نداریم

            چون فرد مهمی شده نفس دغل ما.اندازه ی یک قبله دعا وقت نداریم

             در کوفه تن غیرت ما خانه نشین است .بهر سفر کرببلا وقت نداریم

                               

سلام بر اهلش.
چشم باز کردم و دیدم مسافرم .
می گویند ما مسافر زمینیم .من می گویم ما مسافر آسمان بودیم.
کوله های سنگین زمین گیرمان کرد.دور هم جمع شدیم تا کمی مشق پروازکنیم.
یک نفر آمد و گفت اقتدا باید کرد. به هم او که آسمان پشت سرش جامانده.
 به پیش آرید دفتر های مشق زندگانی را.برای صبح فردا مشق تان این است.
                                            هزاران بار بنویسید:
                 
         "سبکبار شوید تا برسید"
                                             

                     آخر یه روز حاجتمو ازت میگیرم.


به اینجا که میرسد قلم میشکندو خود به حال زارم میگرد باشد که به حاجتمان تا اخرماه مبارک برسیم انشالله.

"عرض ادب به همه رفقا ودوستان مجازی گلم به همه ارادت داریم درحدماشین سنگینا نیومدنامونوسرنزدنامونو
نذارید رو حساب بیمعرفتیمون تو منطقم امکانات محدوده تا اخرماه مبارک با رفقا پاتوق زدیم اما اینجا بین این همه
                                      صفا دعا گوی همه هسیم یاعلی مدد."

                    

   آنروزهادروازه شهادت و حالا معبری تنگ برای شهید شدن .
                             اما هنوز هم فرصت است .
                                 دل را باید صاف کرد.
                                   امام ای روحی فداه
 

ای شهید! ای آنکه بر کرانه ازلی و ابدی وجود بر نشسته ای.

دستی بر آر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون کش.

:

 زندگی زیباست.

 اما شهادت از آن زیباتر است.            

سلامت تن زیباست.

اما پرنده عشق.                                                                       

تن را قفسی می بیند که در باغ نهاده باشند.

راز خون را جز شهدا درنمی یابند.

گردش خون در رگهای زندگی شیرین است.
.
اما ریختن آن در پای محبوب شیرین تر است.

و نگو شیرین تر.

بگو بسیار شیرین تر است.

راز خون در آنجاست که همه ی حیات به خون وابسته است.

                                    شهادت بارانی است که به هرکسی نمیبارد

                                              شهید نوشت.

وچگونه بماند دربند خاک و قفس آنکه پروازراآموخته.

               طعنه نوشت.

                            
                         برای رسیدن به کبریـــــــا 

                    باید نه کبـــــــر داشت نه ریـــــــــا 

                       درست مثل شهــــــــــــــــــدا

                                      


                                            مقداد نوشت.

.ای شهید:شما بربال کدام ملک نشستید , که بی امان و شتابان بسوی معبود شتافتید؟

ای شهید:شما در نماز شب هایتان با خدا چه گفتید که معبود اینگونه زود قبولتان کرد؟

شما قطرات اشکهایتان را پای کدام بذر ریختید که لاله شهادت را براین سرعت بارور کردید؟

شما جریان سرخ کدام شهیدان را در وجودتان احساس کردید که رگهایتان را تحمل آن خون نبود؟

شما نام پاکتان را بر روح کدام پیامبر دیدید که بر بُراق شهادت نشستید و از ماندن تحمل را گرفتید؟

ای شهید: شما در زیارت با حسین (علیه السلام) چه می گفتید که کربلایی شدید؟

                                         مقداد نوشت.

    اینجا دلی تنگ است.آنجارا نمیدانم.

  "حالم"خوب نیست  پذیرایی بماند برای بعد.

            " به آسمان که رسیدند رو به ما گفتند.زمین چقدر حقیر است آی خاکی ها.

             کسی نیست در این شهر، هواخواه نگاهت…

اما نشد .

خواستم از "دردم" بگویم

دیدم دردِ شما ، خودِ (( من )) م .

خواستم از "بـﮯ کسـﮯ" ام حرف بزنم

دیدم 「تنها」 تر از شما در عالم نیست

خواستم بگویم "دلم از روزگار گرفتـﮧ"

دیدم خودم در 「خون بـﮧ دل」 کردنِ شما کم نگذاشتـﮧ ام .

قلم کم آورد .

بـﮧ راستـﮯ کـﮧ وسعت (( مظلومیت )) شما قابل اندازه گیرے نیست.!!

مقدادنوشت:

                                                                     
                                               
                                                           


                                     

                                      دل نوشت:    
                


             دل نوشت:           

افسوس معلم ریاضی هیچ گاه حساب روزهای نبودن و بی كسی تورا نگفت
معلم انشا هیچوقت نگفت كه از محبت به تو انشا بنویسیم
گله داریم كه هیچ كس جغرافیای ظهورت را برایمان ترسیم نكرد
تاریخ غیبت را برایمان شرح ندادن و نگفتن كه چه كرده ایم كه.
اینگونه.
به تاریخ نبودنت عادت كرده ایم
معلم اجتماعی به ما نگفت كه در اجتماع ما كسی هست كه نظاره گر ماست،به جان خودمان آقا!! نگفتن
وگرنه پیش رویت اینهمه گناه نمیكردیم؛
اشكها و خوشحالی پدر و مادرمان از كارنامه ثلث آخرمان هنوز یادمان نرفته است؛
ای كاش یادمان میدانند كه كسی هم هست كه هر روز كارنامه اعمالتان را می بیند و از اعمال ما شاد و از گناهان ما گریان می شود؛
و حالا همچون روزهایی كه از نیامدن معلم سركلاس خوشحال میشدیم و مهم نبود كه چرا نیامدهو بهتر كه امروز نیامده
در غیبت "غم هایت" را "غصه هایت" را فراموش كرده ایم و سرگرم بازی های دنیا شده ایم.

                  
                                   
 
                   برخلاف میل باطنیم میگم آقا جان اماحقیقتیست که باید قبول کرد:

ادامه شعرحتمن بخون.
شعرتاثیرگذاریو حرف دله خیلیا.یاعلی مدد

                           سلام برتوواین وازه های عاشق که مثل کبوترانی
                         یتیم سربرشانه های هم گذاشتند.!
                                                                        مهربانم!
                                          هیچ گاه  باور  نکن  که  نبودنت  را باور  کنم.!!!!!
                                          هیچ گاه   باور نکن  به  نبودنت  عادت  کنم.!!!!!
                                          شاید به اجبار زمانه دوریونبودنت را تحمل کنم!
                                                    اما اینکه نباشی…نههرگز

 
                                  

                                                            مشخصات فردی

        

            شهیدحجت الله رحیمی» یكی از آنهایی است كه به حق، فرموده ی:

                     امام ‌ای" را بار دیگر به منصه ظهور رساند كه:

           آن روزها دروازه‌ای برای شهادت داشتیم، امّا امروز معبری تنگ!

                 هنوز هم برای شهادت فرصت هست، دل را باید صاف كرد.»

خادم الشهید در تاریخ 1368/12/24 در خانواده مذهبی در شهر باغملك چشم به جهان گشود.       

شهید حجت الله رحیمی از سال 1379 فعّالیّت‌های خود را در پایگاه بسیج و مسجد سید‌الشهد آغاز كرده وی در سال 1384 به عنوان عضو فعّال بسیج در ابتدا مسئول اطلاعات و بعدها مسئول فرهنگی پایگاه مقاومت امام حسین (ع) باغملك منصوب شد وی در سال 1385 هیئت خانگی نورالائمه را با هدف گسترش فرهنگ معنوی اهل بیت (ع) عصمت و طهارت راه اندازی نمود و صدها مراسم مذهبی در مناطق مختلف استان خوزستان برگزار كرد و در بین جوانان استان از محبوبیت خاصی برخوردار بودن شهید از سال 1386 به عنوان خادم‌الشهیدا در ستاد راهیان نور خدمت نمود. وی دانشجوی آزاد باغملك در سال 1390 به عنوان مسئول بسیج دانشگاه آزاد اسلامی باغملك منصوب شد.

ویژگی‌ها:

شهید رحیمی از ویژگی‌های اخلاقی و شخصیت و معنوی خاصی برخوردار بوده است و رعایت ادب، حفظ حرمت دوستان، گفتن یا زهرا و یا علی در ابتدا و انتهای مكالمات تلفنی‌اش به جای سلام و خداحافظی ـ اقامه نماز اول وقت زبان و خاص و عام بوده است

 

ایشان بسیار انسان محجوب صبور و مهربان بودند و در فضای خانواده یك الگو برای دیگر فرزندان بود. ایشان همیشه با همان لبخند زیبای‌شان به پدر و مادر خود احترام و دست‌هایش را با رضایتی كامل و عشقی‌ خاص می‌بوسید.

 

شهید علاقه و تعصب خاصی نسبت به اهل بیت (ع) به خصوص حضرت زهرا (س) داشتند و در هر كاری از این بانوی كریمه مدد می‌جوستن و ذكر یا زهرا (س) را همیشه بر لب داشتند. 

ایشان همیشه لبخندی ملیح و زیبا به لب داشتند و ظاهری دلنشین و باطنی پاك.

شهید شیفته‌ و دل‌باخته‌ قدوم مقام معظم رهبری بوده‌اند و همیشه نگران حالات حضرت آقا بودند و به همین دلیل می‌توان او را به حق از جوانان نسل سوم انقلاب نامید.

ایشان طبق عادت دیرینه خود به دیدار خانواده‌های شهدا در روستا‌های محروم می‌رفتند و برایشان مواد غذایی و غیره تأمین می‌كرده و بسیاری از این كارهای شهید بعد از شهادت‌شان آشكار شد و بیشتر كارهای‌شان را فی سَبیلِ اللّهِ انجام می‌دادند.

سر انجام:

شهید رحیمی در حالی‌كه تنها 6 روز تا تولد 22 سالگی‌اش باقی مانده بود در ساعت 7:45 صبح مورخه 1390/12/در خرمشهر مقابل پادگان دژ زمانی كه مشغول هدایت اتوبوس كاروان راهیان نور بسیج دانشجویی استان لرستان به سمت یادمان عملیات والفجر 8 در منطقه اروند كنار آبادان  بود بر اثر برخورد یكی از اتوبوس‌های راهیان نور به وی از ناحیه پهلو مانند مادرش حضرت زهرا و كبود شدن صورت دعوت حق را لبیك گفت و به فوز شهادت نائل آمد.

آری شهید حجت‌الله رحیمی می‌شود شهید ابراهیم همت نسل سوم، كه برایمان سرود ولایتمداری سر می‌دهد و همواره عشق مادرش زهرا(س) را در دل فریاد می‌زند.او از همان‌هایی است كه اگر اتاقش شده است سنگر شهدا و حجله‌اش را با دستان خود آذین    كرده پس بی‌شك به آن عمل می‌كند. او از آن دسته انسان‌هایی نیست كه عكس شهدا را به دیوار بزنند و عكس شهدا عمل كند. او آنجا می‌شود شهید حجت الله رحیمی كه مكان و زمان شهادتش هم بر او واضح و لحظه شهادتش ذكر نام حضرت زهرا (س)زمزمه درونی‌اش می‌شود. .

همیشه ذكرش یا فاطمه‌اهرا بود با هر كسی هم كلام می‌شد

   ابتدا و انتهای صحبتش یازهرا بود و یا علی.

پدرشهیدنوشت.

یك روز قبل از شهادتش یعنی چهارشنبه اهواز بودم، ساعت حدود ۱۰ یا ۱۱ بود به حجت زنگ زدم كه می‌خواهم برایت ماشین بخرم كی می‌آیی؟! اصلاً خوشحال نشد گفت تا ببینم چه می‌شود. به هیچ عنوان برای مال دنیا ارزشی قائل نبود. فردای آن روز یعنی پنج‌شنبه تلفن همراهم زنگ خورد كه امام جمعه و فرمانده سپاه، بچه‌های بنیاد شهید و. می‌خواهند به منزل ما بیایند، ۱۵ نفری بودند اول فكر می‌كردم بحث انتخابات است بعد كه آمدند، تازه متوجه شدم چه اتفاقی افتاده گفتند: حجت. گفتم خوش به حالش، خودش هم می‌دانست كه این بار به شهادت می‌رسد.

        مادرشهیدنوشت.

                    

خدا به وعده‌اش عمل كرد

من لیلا شریفی، مادر حجت‌الله هستم. پسرم عاشق حضرت زهرا بود. او چون یك فرشته در دستم به امانت بود كه به لطف خداوند امانت را به صاحبش سپردم. دعایش می‌كردم. من همیشه خیرش را می‌خواستم. به خدا می‌گویم من همیشه مدیونش هستم. چراكه فرزندم را نوكر حضرت زهرا (س) و اهل بیت (ع) كرد. عشق شهدا در دلش بود و زمزمه یا زهرا» از لبانش نمی‌رفت. چون مادرش حضرت زهرا هم مظلومانه شهید شد. همه فكرش این بود كه باید راه شهدا را ادامه بدهیم و پشت سر ولایت فقیه باشیم و دل آقا را به دست بیاوریم. من خوشحالم كه پسرم قدم در راه دین، اسلام، قرآن، امام، ولایت و شهدا گذاشت.اگر امروز پسر دیگرم حسین هم در راه اسلام و قرآن برود من راضیم. اصلاً ناراحت رفتن حجت نیستم او زنده است و من خوشحالم.

جایش خالی است، این برایم كمی سخت است. سال هاست كه حجت به این راه‌ها می‌رود و من از این بابت بسیار خوشحال بودم

                 

  شهید همت نسل سوم، از زبان دوستانش.

علی مقدس:

من با حجت رفاقت چهار و پنج ساله داشتم كار ما با مؤسسه طلایه‌داران نور آفاق آغاز شد، یعنی از سال 1385. خادمان راهیان نور دو دسته‌اند. بچه‌های مقر و بچه‌های تیمخلق خوی او شبیه اسمانی ها بود او به درد زمین نمیخورد

بهروز شهریاری :

 گاهی اوقات كه من در برخی موارد و به خاطر كار افرادی دیگر، عصبانی می‌شدم، او بیشتر صبوری می‌كرد و به من هم می‌آموخت كه صبور باشم،  می‌گفت حاجی ببخش، حلالشان كن.دعای ندبه آخر از همه بچه‌ها خداحافظی كرد و حلالیت طلبید گفتم مگر می‌خواهی بروی و برنگردی‌؟! گفت: بله دعا كن، احتمالاً همین جوری شود،» گفتم كار دانشگاه؟!! خندید و گفت: اونطرف».نیروی ارزشی و ولایتی بود برای ما، جایش بسیار خالی است، بچه‌ها نمی‌توانند فقدانش را پر كنند.

سیدعلی حسینی:

در پادگان دژ هم شب آخر را نخوابیده بود تا صبح بیدار بود بچه‌ها گفته بودند بخواب فردا كار داریم گفته بود من فردا می‌روم به كربلا. با شما نیستم و گریه كرده بود.

حسین یزدی:

اصلاً اهل خودبینی و كلاس گذاشتن نبود، با همه مهربان و خوشرو بود.كارهایش را با اخلاص انجام می‌داد. و در كارهایش پشتكار عجیبی داشت. اگر می‌خواست كاری انجام بدهد تا آخرش می‌ایستاد حتی اگر كسی كمكش نمی‌كرد. خندهرو و خوش برخورد بود و به قول خودمانی خیلی تو دل برو بود. برای همین خیلی‌ها مجذوبش شده بودند.به خاطر همین در تشییع‌اش همه شهر آمده بودند.

 
 

          

            شهید حجت نوشت.

            
                             

                  صحبتای شهید در لحظات پرکشیدنش.

(آقا حجت لحظه شهادتش که غرق در خون بود با حاجی حرف میزد میگفت: حاجی به دوستام بگورهبر رو تنها نذارند. حاجی به دوستام بگو :اگه رفتند کربلا و خواستند انگشتر یا کفن سوغات بیارند یه وقت نبرن حرم آقا تبرک کنند .آخه چطور میخوان ببرن پیش آقایی که خودش نه کفن داشته نه انگشت.)

                                شهید حجت نوشت.

                                  این جمله همیشه ورد زبانش بود او که خود را نوکر مادرش زهرا می دانست:

بر من لباس نوکری ام را کفن کنید

نوکر بهشت هم برود باز هم نوکر است

یا زهرا (س)

پروردگارا.

تو خود گفتی هر كه عاشق من باشد، عاشقش خواهم بود

و هركه راعاشق باشم شهیدمی‌كنمو خونبهای شهادتش رانیزخودخواهم پرداخت

خدایا! من عاشق توام، پس خونبهایم را كه شهادت است به من پرداخت كن.»
                                                                              
                                                                               
   آنکس که تو را شناخت جان چه کند؟

  فرزند وعیال وخانمان را چه کند؟

      دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی!

  دیوانه ی تو هر دو جهان را چه کند؟

        مقدادنوشت.

اولین سالی بود که بعد  کلی  دوندگی طلبیده شدیم  بریم اردوی خادمین  شهدا از  تهران اعزام شدیم با کلی درد سر ر سیدیم  منطقه .مارو از قبل سازماندهی کرده بودن خیلی دوسداشم تو شلمچه خادم باشم اما قسمت نشد .مارو فرسادن  منطقه خودمون  شهدای گمنام دشت عباس همون جایی که از قبل تفکیکمون کرده بودن  .هوا خیلی گرم بود اساسی از لحاظ روحی برو بچها همگی بهم ریخته بودن خصوصن خودم حتی حوصله ی حرف زدن هم نداشتیم فرمانده اومدو  بعد خوش  امد گوییو بعد صحبتای  تعیین  وظیفه  دید  خیلی    خسته اییمو بی حوصله اذن استراحت داد تازه رسیده بودیم خیلی گرسنه و شاکی بودیم منکه دیگه بی حوصلگی  امونمو بریده بود تو چادر دراز کشیدم که سرو صدا یی به پا شد چن تا جوون از خادمین کادر  با شور هیجان خاصی  اومدن واسه  توزیع نهار وقتی اینا  اومدن کلن روحییه ی بچه ها عوض شد همه انگاری طروات خاصی گرفته بودن و اقعن شور  ذوقشون  قابل  تشریحه  بعد صرف  نهار یکی از اون بچهای خادمین کادر که ظاهری معنویو لبی خندون داشت اومدو با بچه ها بگو بخندراه انداخت خیلی خودمونی ظرفاو سفره  رو جم کرد نشستیم صحبت از منطقه خیلی پسر جالبی بود خودشم چون متوجه خستگی بیش از حدمون شده بود اومدوکلی بگو بخند را انداخت تا روحیمون عوض شه واقعن .شرایط سخت بود بعد  چن  دقه من  یادم  اومدنماز عصرمو  نخوندم  پاشدم  وضونمازو  خوندم دیدم اومد  کنارم نشستو بعد چن دقه احوال پرسیو خوش بش گف اسمم حجته حاجی کارم گیره اساسی دعام کن منم خندیدم گفتم  داداش ما خودمون بد تر از تو گیر بازاریم دعامون چپ می !!!!گفت عیبی نداره بذا بزنه شما دعامون کن گفتم دعات میکنم  اما  خرج داره . تسبیح  دستش خیلی خوشگل بود چشمو گرفت قانع بودم خرجش فقد گرفتن تسبیحش باشه  فرمانده  صداش زد  برو بچهای  تدارکات بودن  باید  میرفت !!!1تسبیحو داد خدافظی کرد خیلی سریع رفت گفت دعا یادت نره امشب میام پیشتون یازهرا گفتو رفت شب  نیومد امارشو گرفتیم  گفتن اسمش حجته از بچه حزب اللهی های ته مرامو مشتیه  هرساله پاتوقشون تو منطقسو از بچهای خادمین کادر هستند منتظرش بودیم تا فردا بیاد . بچهای تدارکات میومدن تغذیه مونو میدادنو میرفتن اما دیگه خبری از حجت نبود انصافن با اینکه فقد چن ساعت دیده  بودیمش اما خیلی پسر جذابو تو دل برویی بود روزای خوبی بود تا به خودمون اومدیم گفتن وسالاتونو جم کنیداردو تمومه باید برگردین سر  صب بود داشتیم بر میگشیم که خبر شهادت حجت بهمون دادند با اینکه زیاد نمیشناختیمش اما حزن عجیبی گرفته بودیم  یادش  بخیر حالا دیگه حجت اسمونی شده یه یادگاری ازش دارم خدا کنه شفاعتمونم بکنه .حجت جان پیش ارباب خوش بگذره واقعن خوش بحالت پسر.!!!!!!

                                                                                                   منبع:بودنی به وسعت نیستی

      سلام بابا.بابا دلم خیلی گرفته.
                                                                    

وتو چه میدانی ازدل صبور من که بابا ندیده.دست نوازش باباحس نکرده. 

سه ساله که بود پدرش اسمانی شددانشگاه که قبول شدگفتند

گفتند:با سهمیه ی پدر شهیدش قبول شده.ولی کسی نبود که درک کندوبفهمد

کلاس اول وقتی که خواستندبه او یاد بدهند که بنویسد

بابا.بابا

بااینکه یک کلمه است اما او .

اما او از هجر ونبود بابا یک هفته در تب سوخت اماننالیدوبازهم صبوری کرد  

  با.با

دو بخش دارد : با با که می شود باباهمین که هست درآن قاب عکس آن بالا

همین که زل زده بر چشم های غمگینم.نشسته در دل خاک آن جسم پاک بابا.
همین که نیست که غمخوارم شود گاهی.اتاق با نفسش گر بگیرد از گرما.
همین که نیست کشتی بگیرد او با من.تا در آغوش بگیرمش مثل یک رویا .
همین که نیست که با هم برویم.به مسجد ، هیئت ، خرید و یا هرجا.
چرا ز قاب تکانی نمی خوری ای مرد؟!.چرا سراغ نمی گیری از من تنها بابا.

     با.با

نمی دانم اگر این قلم را رها کنم تا کجا تاب نوشتن دارد؟!

اما این دل دگر تاب ندارد.می دانی این قلم را چه می راند ؟

درد! دردی که هر سال ، امروز، سنگین تر می شود!

من شاید یکسال به تو نزدیکتر شوم اما این درد چنان بر پشتم سنگینی می کند.

که اگر روزی نزدت بیایم شاید تو دیگر نام و نشانم را ندانی ! مرا از یاد برده ای . بابا

.قدری هم به ما دل خوش نشان بده خوش انصاف !

ذره ای هم به فکر خاک باش می دانم در افلاک منزل داری ،

اما به رسم میهمانی هم که شده از محله ی ما عبور کن .

می گویند هستی ، زنده ای ! اما .؟!.اما می دانی چه شده ؟

چشم دلمان کور شده ،.

پرده ی گوشهایمان پاره شده ، .

آوای آسمانی خدا را هم نمی شنویم.

و فقط از زاویه ی زنگار گرفته می نگریم ، اشکمانرا هم باید از صافی بگذرانیم !!!!!

     

      یادش بخیر باز ی بابابا

      

         حکایت نوشت.

                                  دخـتـری کـه آرام بـ ـابـ ـا را نـ ـاز مـی کـرد

 

               

                                            یادت باشد.
                       یادت باشد که بابای تو نان داد ولی بابای من جان داد ،
                                    خون داد و رفت از پیش من .

بابا جان باز سلام
ای پدر جان این منم زهرایت، دختر كوچك تو
ای امید من و ای شادی تنهایی من! به خدا این صدمین نامه بُوَد.
از چه رو هیچ جوابم ندهی؟ یاد داری كه دم رفتن تو، دامنت بگرفتم. من به تو می گفتم پدر این بار نرو.
من همان روز بله فهمیدم، سفرت طولانی است.
از چه رو ای پدرم تو به این چشم ترم هیچ توجه نكنی. به خدا خسته شدم. به خدا قلب من آزرده شده.
چند سال است كه من منتظرم. هر صدایی كه ز در می آید، همچو مرغی مجروح، پا سوی در تاخته ام.
بس كه عكست به بغل بگرفتم، رنگ از روی من و عكس چو ماهت رفته است.
من و داداش رضا، بر سر عكس تو دعوا داریم. او فقط عكس تو را دیده پدر. با جمال تو سخن می گوید.
مادرم از تو برایش گفته. او فقط بوی پدر را ز لباست دارد. بس كه پیراهن تو بوییده. بس كه در حال دعا روی سجاده تو اشك فشان نالیده، طاقتش رفته دگر. پای او سست شده. دل او بشكسته.
به خدا خسته شدیم. پدرم گر تو بیایی به خدا، من ز تو هیچ تقاضا نكنم. لحظه ای از پیشت، جای دیگر نروم. هر چه دستور دهی، من بلافاصله انجام دهم. همه دم بر رخ ماه و قدمت بوسه زنم. جان زهرا برگرد.

 
     
    و باز هم دلتنگی نوشت.

لالا.لالا.گل پونه .

نه ! خوابم نمی برد.خیلی وقت است که چشم های بابا ندیده ام روی هم نمی رود !

بچه که بودم وقتی خوابم نمی برد عزیز جون می گفت : ستاره ها را بشمار ! و من  به جای ستاره ها

روزهای نبودنت را می شمرم !!

راستی بابا، 22سال نبودنت یعنی چند روز ؟؟!

مادر که می گوید: یک قرن .!!

بابا 22سال است که هر وقت می گویند: نام پدر ؟ صدای سوختن دلم را می شنوم .

بابا مادر هنوز فکر می کند که تو می آیی .

هر سال من را می فرستد فکه دنبال تو بگردم و خودش خانه را آماده می کند برای آمدنت .

بابا مادر برای روز تولدم شمع 22سالگی خرید !

شمع 22 سالگی خرید و من 22 سال بی بابایی ام را فوت کردم !!!

بابا من دلم  تو را می خواهد . باورت میشود هنوزم که هنوز است، موهایم را نبافته ام !

مرد حسابی نمی خواهی سری به خانه بزنی ؟؟

 مادر می گوید: بابا بوی بهار نارنج می داد ؟؟!!

دیشب که آمدی به خوابم .

دیشب که آمدی و سرم را گذاشتی روی شانه های مردانه ات تا گریه کنم، موهایم بوی بهار نارنج

گرفته بود .

صبح که شد، مادر گفت که می آیی .

اما میدانم که نمی آیی !

بچه های گردان حنظه را پیدا کردی بابا ؟؟!!

پس چرا کسی پیدا نمی شود که تو را برای من پیدا کند ؟!!

 

 تقدیم به  دل صبوروپردرد

                                             همه فرزندان شهدا خاصه هانیه ابجیه عزیزم                

                                                                                            بر توفیقات افزوون انشاالله.

                 
                                       آیت الله بهجت (ره):
               از ما، عمل چندانی نخواسته اند!
                مهم تر از عمل کردن، "عمل نکردن" است!
                تقوا یعنی "عمل گناه را مرتکب نشدن!
               همه میپرسند چه کار کنیم؟
               من میگویم: بگویید چه کار نکنیم؟
                و پاسخ اینست:
                گــــــــنــــــــــــاه نــــکــنــیــد.
                 شاه کلید اصلی رابطه با خدا " گــنــاه نــکــردن " است


                

 یه روز یه جوان به آقا میگه :حاج آقا یه سوال داشتم؟

آقای بهجت(ره) با خوشرویی فرمودند: بفرمایید

جوون  گفت: حاج آقا چیکارکنم که از عبادت لذت ببرم؟

آقا با همون لبخند زیباشون فرمودند: شما نمی خواد کاری بکنی که از عبادت لذت ببری!!!

شما لذت های دیگه رو ترک کن.

لذت عبادت خودش میاد سراغت.

               همه چیز در دست خداست.

به غیر از حافظیّت خدا ، به هیچ چیز نباید اعتماد داشت . همه چیز در دست خداست ؛ در روایت است که لا حول و لا قوه الا بالله یعنی هیچ روگردانی از گناهان نیست مگر با حفظ و نگهداری خود خدا و هیچ نیرویی بر طاعت و عبادت خدا نداریم مگر به کمک و یاری خداوند .( تحف العقول ص ۴۶۸ )

       گردنه ای که نمی توان از آن گذشت مگر . . . 

در قیامت گردنه ای هست که کسی حقی از مردم بر گردنش باشد ، نمی تواند ازآن بگذرد ؛ یا باید از حسناتش به کسی که حق او را پایمال کرده ، بدهدیا . . . بالاخره تا مردم در آنجا از همدیگر راضی نشوند ، نمی تواننداز آنجا بگذرند .

                                                    اطمینان به خدا.

اگر ما به اندازه ای که این بچه به مادرش اطمینان دارد به خداوند اطمینان داشتیم، و می دانستیم که هر چه از او بخواهیم می دهد، هیچ مشکلی نداشتیم و همۀ کارهایمان درست می شد.

        محبت اهل بیت (ع)از همه چیز با لاتر است

محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام خود ، یک عمل است و واجب ، بلکه اعظم طاعات و واجبات است . البته نماز ، روزه ، زکات ، حج هم واجب است محبت هر قدر رتبه اش بیشتر باشد ، اثر آن در اعمال دیگر بیشترخواهد بود اگر چیزی دیگری غیر از مودت اهل بیت علیهم السلام برای مردم نافع تر بود بیان می شد البته متاسفانه به آنان محبت داریم ، اما درراه و مکتب آنان نیستیم لذا مثل نماز می خوانیم و مثل آنان حج به جا نمی آوردیم.                            

          ارزش نماز اول وقت

آقای مصباح می گوید: آیت الله بهجت از مرحوم آقای قاضی (ره) نقل می کردند که ایشان می فرمود: اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند! و یا فرمودند: به صورت من تف بیندازد. »اول وقت سرّعظیمی است حافظوا علی الصلوات: در انجام نمازها کوشا باشید. »خود یک نکته ای است غیر از أقیموا الصلوة: و نماز را بپا دارید. »و همچنین که نماز گزار اهتمام داشته باشد و مقید باشد که نماز را اول وقت بخواند فی حدّ نفسه آثار زیادی دارد، هر چند حضور قلب هم نباشد. »

    شادی روحش صلوات.

ای شهدا دعا کنید که خدا فرج امام زمان (عج) را نزدیک کند

ستاره های  دیروز                امروز

ما را بیابید!  

پلاک زخمی تان را بر گردن گم‏شدگان رمل‏ های داغ گناه بیندازید؛

شاید پیدا شویم!

شاید بوی خون به ناحق ریخته شما، ما را به سوی حق بکشاند؛

شاید فکه،

نامی شود که رازهای مگو را به ما بیاموزد.

ما را صدا کنید؛

با گلوی زخمی و لب‏های خشکیده‏ تان!

ما را به شلمچه بخوانید تا بیاموزیم عشق را،

زندگی را و مرگ را.

                    

                   

همت همت مقداد.
حاجی صدای منو میشنوید 
همت همت مقداد.
مجنون جان به گوشم
حاج همت اوضاع خیلی خرابه برادر 
محاصره تنگ تر شده .
اسیرامون خیلی زیاد شدند اخوی
خواهرا و برادرا را دارند قیچی می کنند
اینجا شیاطین مدام شیمیایی می زنند
خیلی برادر به بچه ها تذکر می دیم ولی انگار دیگه اثری نداره .
عامل خفه کننده دیگه بوی گیاه نمی ده، بوی گناه می ده .

همــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت جان

                                                                          نظرفراموش نشه باشه؟

                 

بسم رب اهرا.

این روزها بدحجابی خیلی رواج پیدا کرده.این خانوم های محترم نمی

دونن که این آرامش رو مدیون شهدایی هستند که همیشه برای حجاب اهمیت

زیادی قائل  بودند.

"یک دختر نجیب باید باحجاب باشد."
(شهید صادق مهدی پور)
"خواهرم: حجاب تو مشت محکمی بر دهان منافقین و دشمنان اسلام می زند."
(شهید بهرام یادگاری)
" تو ای خواهرم. حجاب تو کوبنده تر از خون سرخ من است."
(شهیدابوالفضل سنگ راشان)
   

 ممكنه من یه روز شهید بشم
موقع خواستگاری از من پرسید: ممکنه من یه روزی به شهادت برسم!