حجت مردی که به آسمان ها پرکشیدورفت به افلاکیان پیوست.

:                    

            شهیدحجت الله رحیمی» یكی از آنهایی است كه به حق، فرموده ی:

                     امام ‌ای" را بار دیگر به منصه ظهور رساند كه:

           آن روزها دروازه‌ای برای شهادت داشتیم، امّا امروز معبری تنگ!

                 هنوز هم برای شهادت فرصت هست، دل را باید صاف كرد.»

آری شهید حجت‌الله رحیمی می‌شود شهید ابراهیم همت نسل سوم، كه برایمان سرود ولایتمداری سر می‌دهد و همواره عشق مادرش زهرا(س) را در دل فریاد می‌زند.او از همان‌هایی است كه اگر اتاقش شده است سنگر شهدا و حجله‌اش را با دستان خود آذین    كرده پس بی‌شك به آن عمل می‌كند. او از آن دسته انسان‌هایی نیست كه عكس شهدا را به دیوار بزنند و عكس شهدا عمل كند. او آنجا می‌شود شهید حجت الله رحیمی كه مكان و زمان شهادتش هم بر او واضح و لحظه شهادتش ذكر نام حضرت زهرا (س)زمزمه درونی‌اش می‌شود. .

همیشه ذكرش یا فاطمه‌اهرا بود با هر كسی هم كلام می‌شد

   ابتدا و انتهای صحبتش یازهرا بود و یا علی.

پدرشهیدنوشت.

یك روز قبل از شهادتش یعنی چهارشنبه اهواز بودم، ساعت حدود ۱۰ یا ۱۱ بود به حجت زنگ زدم كه می‌خواهم برایت ماشین بخرم كی می‌آیی؟! اصلاً خوشحال نشد گفت تا ببینم چه می‌شود. به هیچ عنوان برای مال دنیا ارزشی قائل نبود. فردای آن روز یعنی پنج‌شنبه تلفن همراهم زنگ خورد كه امام جمعه و فرمانده سپاه، بچه‌های بنیاد شهید و. می‌خواهند به منزل ما بیایند، ۱۵ نفری بودند اول فكر می‌كردم بحث انتخابات است بعد كه آمدند، تازه متوجه شدم چه اتفاقی افتاده گفتند: حجت. گفتم خوش به حالش، خودش هم می‌دانست كه این بار به شهادت می‌رسد.

        مادرشهیدنوشت.

خدا به وعده‌اش عمل كرد

من لیلا شریفی، مادر حجت‌الله هستم. پسرم عاشق حضرت زهرا بود. او چون یك فرشته در دستم به امانت بود كه به لطف خداوند امانت را به صاحبش سپردم. دعایش می‌كردم. من همیشه خیرش را می‌خواستم. به خدا می‌گویم من همیشه مدیونش هستم. چراكه فرزندم را نوكر حضرت زهرا (س) و اهل بیت (ع) كرد. عشق شهدا در دلش بود و زمزمه یا زهرا» از لبانش نمی‌رفت. چون مادرش حضرت زهرا هم مظلومانه شهید شد. همه فكرش این بود كه باید راه شهدا را ادامه بدهیم و پشت سر ولایت فقیه باشیم و دل آقا را به دست بیاوریم. من خوشحالم كه پسرم قدم در راه دین، اسلام، قرآن، امام، ولایت و شهدا گذاشت.اگر امروز پسر دیگرم حسین هم در راه اسلام و قرآن برود من راضیم. اصلاً ناراحت رفتن حجت نیستم او زنده است و من خوشحالم.

    
    شهید همت نسل سوم.

  شهید همت نسل سوم، از زبان دوستانش.

علی مقدس:

من با حجت رفاقت چهار و پنج ساله داشتم كار ما با مؤسسه طلایه‌داران نور آفاق آغاز شد، یعنی از سال 1385. خادمان راهیان نور دو دسته‌اند. بچه‌های مقر و بچه‌های تیمخلق خوی او شبیه اسمانی ها بود او به درد زمین نمیخورد

بهروز شهریاری :

 گاهی اوقات كه من در برخی موارد و به خاطر كار افرادی دیگر، عصبانی می‌شدم، او بیشتر صبوری می‌كرد و به من هم می‌آموخت كه صبور باشم،  می‌گفت حاجی ببخش، حلالشان كن.دعای ندبه آخر از همه بچه‌ها خداحافظی كرد و حلالیت طلبید گفتم مگر می‌خواهی بروی و برنگردی‌؟! گفت: بله دعا كن، احتمالاً همین جوری شود،» گفتم كار دانشگاه؟!! خندید و گفت: اونطرف».نیروی ارزشی و ولایتی بود برای ما، جایش بسیار خالی است، بچه‌ها نمی‌توانند فقدانش را پر كنند.

سیدعلی حسینی:

در پادگان دژ هم شب آخر را نخوابیده بود تا صبح بیدار بود بچه‌ها گفته بودند بخواب فردا كار داریم گفته بود من فردا می‌روم به كربلا. با شما نیستم و گریه كرده بود.

حسین یزدی:

اصلاً اهل خودبینی و كلاس گذاشتن نبود، با همه مهربان و خوشرو بود.كارهایش را با اخلاص انجام می‌داد. و در كارهایش پشتكار عجیبی داشت. اگر می‌خواست كاری انجام بدهد تا آخرش می‌ایستاد حتی اگر كسی كمكش نمی‌كرد. خندهرو و خوش برخورد بود و به قول خودمانی خیلی تو دل برو بود. برای همین خیلی‌ها مجذوبش شده بودند.به خاطر همین در تشییع‌اش همه شهر آمده بودند.

            شهید حجت نوشت.

                  صحبتای شهید در لحظات پرکشیدنش.

(آقا حجت لحظه شهادتش که غرق در خون بود با حاجی حرف میزد میگفت: حاجی به دوستام بگورهبر رو تنها نذارند. حاجی به دوستام بگو :اگه رفتند کربلا و خواستند انگشتر یا کفن سوغات بیارند یه وقت نبرن حرم آقا تبرک کنند .آخه چطور میخوان ببرن پیش آقایی که خودش نه کفن داشته نه انگشت.)

                                شهید حجت نوشت.

                                  این جمله همیشه ورد زبانش بود او که خود را نوکر مادرش زهرا می دانست:

بر من لباس نوکری ام را کفن کنید

پروردگارا.

تو خود گفتی هر كه عاشق من باشد، عاشقش خواهم بود

و هركه راعاشق باشم شهیدمی‌كنمو خونبهای شهادتش رانیزخودخواهم پرداخت

  فرزند وعیال وخانمان را چه کند؟

      دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی!

  دیوانه ی تو هر دو جهان را چه کند؟

        مقدادنوشت.

اولین سالی بود که بعد  کلی  دوندگی طلبیده شدیم  بریم اردوی خادمین  شهدا از  تهران اعزام شدیم با کلی درد سر ر سیدیم  منطقه .مارو از قبل سازماندهی کرده بودن خیلی دوسداشم تو شلمچه خادم باشم اما قسمت نشد .مارو فرسادن  منطقه خودمون  شهدای گمنام دشت عباس همون جایی که از قبل تفکیکمون کرده بودن  .هوا خیلی گرم بود اساسی از لحاظ روحی برو بچها همگی بهم ریخته بودن خصوصن خودم حتی حوصله ی حرف زدن هم نداشتیم فرمانده اومدو  بعد خوش  امد گوییو بعد صحبتای  تعیین  وظیفه  دید  خیلی    خسته اییمو بی حوصله اذن استراحت داد تازه رسیده بودیم خیلی گرسنه و شاکی بودیم منکه دیگه بی حوصلگی  امونمو بریده بود تو چادر دراز کشیدم که سرو صدا یی به پا شد چن تا جوون از خادمین کادر  با شور هیجان خاصی  اومدن واسه  توزیع نهار وقتی اینا  اومدن کلن روحییه ی بچه ها عوض شد همه انگاری طروات خاصی گرفته بودن و اقعن شور  ذوقشون  قابل  تشریحه  بعد صرف  نهار یکی از اون بچهای خادمین کادر که ظاهری معنویو لبی خندون داشت اومدو با بچه ها بگو بخندراه انداخت خیلی خودمونی ظرفاو سفره  رو جم کرد نشستیم صحبت از منطقه خیلی پسر جالبی بود خودشم چون متوجه خستگی بیش از حدمون شده بود اومدوکلی بگو بخند را انداخت تا روحیمون عوض شه واقعن .شرایط سخت بود بعد  چن  دقه من  یادم  اومدنماز عصرمو  نخوندم  پاشدم  وضونمازو  خوندم دیدم اومد  کنارم نشستو بعد چن دقه احوال پرسیو خوش بش گف اسمم حجته حاجی کارم گیره اساسی دعام کن منم خندیدم گفتم  داداش ما خودمون بد تر از تو گیر بازاریم دعامون چپ می !!!!گفت عیبی نداره بذا بزنه شما دعامون کن گفتم دعات میکنم  اما  خرج داره . تسبیح  دستش خیلی خوشگل بود چشمو گرفت قانع بودم خرجش فقد گرفتن تسبیحش باشه  فرمانده  صداش زد  برو بچهای  تدارکات بودن  باید  میرفت !!!1تسبیحو داد خدافظی کرد خیلی سریع رفت گفت دعا یادت نره امشب میام پیشتون یازهرا گفتو رفت شب  نیومد امارشو گرفتیم  گفتن اسمش حجته از بچه حزب اللهی های ته مرامو مشتیه  هرساله پاتوقشون تو منطقسو از بچهای خادمین کادر هستند منتظرش بودیم تا فردا بیاد . بچهای تدارکات میومدن تغذیه مونو میدادنو میرفتن اما دیگه خبری از حجت نبود انصافن با اینکه فقد چن ساعت دیده  بودیمش اما خیلی پسر جذابو تو دل برویی بود روزای خوبی بود تا به خودمون اومدیم گفتن وسالاتونو جم کنیداردو تمومه باید برگردین سر  صب بود داشتیم بر میگشیم که خبر شهادت حجت بهمون دادند با اینکه زیاد نمیشناختیمش اما حزن عجیبی گرفته بودیم  یادش  بخیر حالا دیگه حجت اسمونی شده یه یادگاری ازش دارم خدا کنه شفاعتمونم بکنه .حجت جان پیش ارباب خوش بگذره واقعن خوش بحالت پسر.!!!!!!

عشق بازی با رفقا چه حالی دارد...

خدایا شهادت نصیبمان بگردان..الهی آمین

50...حجاب خون بهای شهیدان است..آهای مسئولین با تدبیر جدی بگیرید